วิธีรับมือกับภาวะเบื่อบ้าน (Cabin Fever) – อาการ, การรักษา

ภาวะเบื่อบ้านเกิดได้อย่างไร

ภาวะเบื่อบ้านมักเกี่ยวข้องกับการรวมตัวของสมาชิกในบ้านช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ หรือเมื่อฝนตกหรือมีพายุหิมะในฤดูหนาวทำให้ต้องหลบอยู่แต่ในบ้าน เพราะอาจทำให้เกิดความรู้สึกโดดเดี่ยว หรือถูกตัดขาดจากโลกภายนอกได้ ภาวะเบื่อบ้านเป็นภาวะทางอารมณ์หรืออาการที่ผู้คนเผชิญเมื่อต้องอยู่แต่ในบ้านเป็นเวลานาน ๆ ซึ่งอาจเกิดจากสถานการณ์ต่างๆ เช่น ภัยธรรมชาติ ไม่มีพาหนะ หรือแม้แต่การเว้นระยะห่างทางสังคมระหว่างเกิดโรคระบาด เช่น โควิด-19

ภาวะเบื่อบ้าน คือ

อาการเบื่อบ้านมักใช้เพื่ออธิบายความรู้สึกเบื่อ หรือกระสับกระส่ายเวลาที่ติดอยู่ภายในบ้านไม่กี่ชั่วโมงหรือหลายวัน ซึ่งยังไม่ใช่อาการทั้งหมด ภาวะเบื่อบ้านเป็นชุดทางอารมณ์เชิงลบ และเป็นความรู้สึกที่น่าวิตก ซึ่งผู้คนที่มีอาการจะรู้สึกโดดเดี่ยวหรือรู้สึกว่าถูกตัดขาดจากโลกภายนอก ความรู้สึกแยกตัวและโดดเดี่ยวซึ่งมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นตามช่วงเวลาที่แยกตัวออกจากสังคม การกักกันตนเองระหว่างการระบาดครั้งใหญ่ หรือการหลบภัยในบ้าน เนื่องจากสภาพอากาศที่เลวร้าย ภาวะเบื่อบ้านยังนำไปสู่อาการอื่น ๆ ที่จัดการได้ยาก หากไม่มีวิธีการรับมือที่เหมาะสม ภาวะเบื่อบ้านไม่ใช่ความผิดปกติทางจิตใจ แต่เป็นความรู้สึกที่เป็นทุกข์ ทำให้รู้สึกว่าการใช้ชีวิตประจำวันเป็นเรื่องยากมากขึ้น

อาการของภาวะเบื่อบ้าน

ภาวะเบื่อบ้านมักมีมากกว่าความรู้สึกเบื่อหรือ “ติดหนึบ” อยู่ที่บ้าน สิ่งเหล่านี้มีรากฐานมาจากความรู้สึกโดดเดี่ยวที่รุนแรง อาจรวมถึง:
  • กระสับกระส่าย
  • แรงจูงใจหายไป
  • หงุดหงิด
  • สิ้นหวัง
  • รวบรวมสมาธิลำบาก
  • รูปแบบการนอนผิดปกติ ได้แก่ ง่วงนอนบ่อย หรือนอนไม่หลับ
  • ตื่นยาก
  • รู้สึกเกียจคร้าน
  • หวาดระแวงคนอื่น
  • อดทนได้น้อย
  • ความเศร้า หรือหดหู่ใจแบบถาวร
บุคลิกภาพและอารมณ์ตามธรรมชาติจะเป็นตัวกำหนดว่าภาวะเบื่อบ้านจะส่งผลต่อผู้ป่วยอย่างไร บางคนสามารถทนต่อความรู้สึกเบื่อบ้านได้ดี และง่ายขึ้น เมื่อพวกเขาหากิจกรรมทำ หรือเริ่มใช้ความคิดสร้างสรรค์เพื่อฆ่าเวลา และบรรเทาอาการ แต่บางคนกลับประสบปัญหาในการจัดการชีวิตประจำวัน และใช้ความพยายามเพื่อให้ความรู้สึกเหล่านี้ผ่านไป cabin fever

วิธีบรรเทาภาวะเบื่อบ้าน

เนื่องจากภาวะเบื่อบ้านยังไม่ใช่ปัญหาทางจิต จึงไม่มี “วิธีรักษาเฉพาะ” อย่างไรก็ตามผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิตตระหนักดีว่าอาการดังกล่าวมีปัญหามาก กลไกการเผชิญปัญหา จะสัมพันธ์กับสถานการณ์ส่วนตัว และเหตุผลที่ทำให้โดดเดี่ยว การหาวิธีที่บรรเทาอาการเบื่อเท่าบ้านอาจต้องอาศัยทั้งสมอง และใช้เวลาเพื่อบรรเทาความทุกข์และความหงุดหงิดที่เกิดจากภาวะเบื่อบ้านได้

แนวคิดในการแก้ไข ได้แก่

ใช้เวลานอกบ้าน

การใช้เวลากับธรรมชาติสามารถบรรเทาปัญหาสุขภาพจิตได้ การใช้เวลานอกบ้านจะช่วย:
  • ปรับปรุงอารมณ์
  • คลายเครียด
  • เพิ่มความเป็นอยู่ที่ดี
ขึ้นกับเหตุผลที่ถูกแยกตัว โปรดตรวจสอบข้อบังคับในพื้นที่ และหลีกเลี่ยงพื้นที่ที่ปิดเนื่องจากเหตุผลด้านความปลอดภัยหรือสุขภาพ หากการออกไปข้างนอกไม่สามารถทำได้ อาจลอง:
  • เปิดหน้าต่างเพื่อรับลมภายนอก
  • ลองให้อาหารนกนอกหน้าต่าง
  • ซื้อดอกไม้สดหอม ๆ มาวางห้อง
  • ปลูกสมุนไพร หรือต้นไม้เล็กๆ บนขอบหน้าต่าง ลานบ้าน หรือระเบียง
  • ทำกิจวัตรประจำวันให้ตัวเอง
เพื่อรักษาภาวะอารมณ์ แนะนำให้พยายามสร้างกิจวัตรประจำวันทั้งงาน หรือการปรับปรุงบ้าน เพื่อให้มี “เป้าหมาย” ที่ต้องทำในแต่ละวัน

หาทางเข้าสังคมมากขึ้น

แม้ว่าจะไม่สามารถออกไปพบปะสังสรรค์กับเพื่อนฝูงได้ แต่ก็ยังมีวิธี “พบปะ” กับพวกเขาได้ในทางอื่น ๆ อย่างการสตรีมวิดีโอแบบเรียลไทม์ เช่น FaceTime, Zoom หรือ Skype เพื่อแชทกับเพื่อน เพื่อนร่วมงาน และคนที่รัก เวลาแชทกันจะทำให้ได้ติดต่อกับ “โลกภายนอก” และทำให้บ้านเล็ก ๆ ใหญ่ขึ้นได้ การติดต่อกับผู้อื่นที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกัน ยังช่วยให้รู้สึกว่าไม่ได้อยู่คนเดียว ได้แบ่งปันความคิด อารมณ์ และปรึกษากับผู้อื่น ซึ่งช่วยให้รู้ว่าสิ่งที่กำลังเผชิญเป็นเรื่องปกติ

ลองใช้ความคิดสร้างสรรค์

ลองพิจารณาว่าเคยชอบเล่นอะไรบาง อาจจะเป็นเครื่องดนตรี การวาดภาพ หรือการถ่ายภาพ หรือทำอาหารหรือไม่ เพราะกำลังมีเวลาให้ลองกลับมาทำใหม่อีกครั้งแล้ว ใช้เวลาที่กำลงัโดดเดี่ยว ทำกิจกรรมที่เคยต้องพักไว้ก่อนเพราะชีวิตยุ่งเกินไป การใช้เวลากับกิจกรรมสร้างสรรค์ทำให้สมองไม่ว่าง การทำจิตใจให้หมกมุ่นอยู่เสมออาจช่วยปัดเป่าความรู้สึกเบื่อหน่าย ลดความกระสับกระส่ายและทำให้เวลาผ่านไปเร็วขึ้น

เมื่อต้องช่วยเหลือเพื่อนที่มีภาวะเบื่อบ้าน

การช่วยเหลือผู้ที่มีภาวะเบื่อบ้าน คุณควรให้การสนับสนุน ความเข้าใจ และวิธีแก้ปัญหาเชิงปฏิบัติเพื่อบรรเทาความรู้สึกกระสับกระส่าย ความเบื่อหน่าย และโดดเดี่ยว ต่อไปนี้เป็นวิธีช่วยเหลือผู้ที่มีภาวะเบื่อบ้าน:
  • รับฟังและตรวจสอบความรู้สึก : ใช้เวลารับฟังข้อกังวลของพวกเขาอย่างเห็นอกเห็นใจ และตรวจสอบความรู้สึกหงุดหงิดหรือเบื่อหน่าย ให้พวกเขารู้ว่าเป็นเรื่องปกติที่จะรู้สึกเช่นนี้และมีคนอื่น ๆ อีกมากมายที่อาจรู้สีกเช่นเดียวกันเพื่อให้เขาไม่รู้สึกแตกต่าง
  • ให้กำลังใจและให้ความมั่นใจ : ให้คำพูดให้กำลังใจและความมั่นใจเพื่อช่วยเพิ่มขวัญกำลังใจและความมั่นใจของพวกเขา เตือนว่าอาการนี้เป็นภาวะเพียงชั่วคราว และพวกเขาก็มีพลังและความสามารถในการฟื้นตัวผ่านมันไปได้
  • แนะนำกิจกรรมการมีส่วนร่วม : กระตุ้นให้พวกเขามีส่วนร่วมในกิจกรรมที่สามารถช่วยหันเหความสนใจจากความคิดและความรู้สึกเชิงลบ ซึ่งอาจรวมถึงงานอดิเรก งานฝีมือ อ่านหนังสือ ทำอาหาร หรือการชมภาพยนตร์หรือรายการทีวี เสนอกิจกรรมกลางแจ้งหากเป็นไปได้ เช่น เดินเล่นหรือใช้เวลาอยู่ในสวน
  • ส่งเสริมการออกกำลังกาย การออกกำลังกายเป็นประจำเข้ากับกิจวัตรประจำวันเพื่อเพิ่มอารมณ์และพลังงาน ซึ่งอาจรวมถึงการออกกำลังกายในร่ม โยคะ การยืดกล้ามเนื้อ หรือการออกกำลังกายด้วยการเต้น หากเป็นไปได้ แนะนำกิจกรรมกลางแจ้ง เช่น การเดิน วิ่งจ๊อกกิ้ง หรือปั่นจักรยาน
  • ส่งเสริมเทคนิคการผ่อนคลาย : สอนเทคนิคการผ่อนคลาย เช่น การฝึกหายใจลึกๆ การทำสมาธิ หรือการฝึกสติ เพื่อช่วยลดความเครียดและส่งเสริมความรู้สึกสงบและผ่อนคลาย
  • อดทนและเข้าใจ : เข้าใจว่าทุกคนรับมือกับการถูกคุมขังแตกต่างกันและอาจต้องใช้เวลาในการปรับตัว อดทน ช่วยเหลือ และไม่ตัดสินในขณะที่พวกเขาจัดการกับความรู้สึกของตนเองและหาวิธีรับมือกับอาการไข้ในห้องโดยสาร
  • สนับสนุนความช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญหากจำเป็น : หากความรู้สึกเป็นไข้ในห้องโดยสารยังคงอยู่หรือส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อความเป็นอยู่ที่ดีของพวกเขา ควรสนับสนุนให้พวกเขาขอการสนับสนุนจากผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิต นักบำบัดหรือผู้ให้คำปรึกษาสามารถจัดเตรียมกลยุทธ์ส่วนบุคคลและกลไกการรับมือเพื่อช่วยในการจัดการอารมณ์และรับมือกับสถานการณ์ที่ท้าทาย
ด้วยการให้การสนับสนุน ความเข้าใจ และความช่วยเหลือในทางปฏิบัติ คุณสามารถช่วยให้ผู้ที่มีอาการไข้ในห้องโดยสารรับมือได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น และผ่านพ้นช่วงเวลาที่ท้าทายนี้ไปด้วยความยืดหยุ่นและความเป็นอยู่ที่ดียิ่งขึ้น
แจ้งให้ทราบ
guest
0 ความคิดเห็น
การตอบรับแบบอินไลน์
ดูความคิดเห็นทั้งหมด