โรควิตกกังวลทั่วไป (GAD)

21.11.2567

กลไกการเกิดความวิตกกังวล GAD

GAD หรือ Generalized Anxiety Disorder คือ โรควิตกกังวลทั่วไป ที่มีความวิตกกังวลอย่างต่อเนื่องและมากจนเกินไปเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ผู้ป่วย GAD อาจกังวลถึงภัยพิบัติ หรือ เรื่องเงิน สุขภาพ ครอบครัว การงาน หรือปัญหาอื่นๆ มากเกินไป ทั้งนี้อาจจะยังไม่เกิดขึ้น โดยผู้ป่วย GAD จะไม่สามารถควบคุมอาการเป็นกังวลของตัวเองได้ การวินิจฉัยว่าเป็น GAD จะเกิดขึ้นเมื่อผู้ป่วยไม่สามารถควบคุมความกังวลและมีความกังวลติดต่อกันเป็นเวลาติดต่อกัน 6 เดือนขึ้นไป และมีความกังวลกับหลาย ๆ เรื่องมากกว่า 3 เรื่องหรือมากกว่านั้น ผู้หญิงมีแนวโน้มที่จะเป็นโรคนี้ได้มากกว่าผู้ชาย ผู้ป่วยที่เป็นโรค GAD จะไม่สามารถหยุดวงจรความกังวลได้ และรู้สึกไม่สามารถควบคุมสถาณการณ์รอบตัวได้เลย ถึงแม้ว่าในบางครั้งผู้ป่วยอาจจะทราบดีว่าการกังวลที่เกิดขึ้นนั้นอาจจะมากกว่าสถาณการณ์จริงที่เกิดขึ้น กรณีที่ระดับความวิตกกังวลของผู้ป่วยอยู่ในระดับเล็กน้อยถึงปานกลางหรือมีการรักษาและควบคุม ผู้ป่วย GAD จะสามารถทำงานและใช้ชีวิตในสังคมตามปกติได้ GAD (Generalized Anxiety Disorder)

การรักษา

มีการรักษาหลายประเภทที่สามารถช่วยอาการของโรค GAD ได้ เช่น

การบำบัดด้วยการสนับสนุนและความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล
การบำบัดพฤติกรรมทางปัญญา (CBT)
แนวทางที่ใช้สติและการบำบัดโดยการยอมรับ

วิธีเหล่านี้ช่วยให้ผู้ป่วยสามารถเข้าใจธรรมชาติของความวิตกกังวล ลดความกลัวที่จะแสดงความวิตกกังวล และช่วยให้ผู้ป่วยคลายความกังวลได้ นอกจากนี้แล้วยังมียาที่รักษาโรค GAD เช่น SSRIs ที่สามารถรักษาได้โดยการใช้ยาอย่างเดียวหรือใช้ร่วมกับการบำบัดอื่น ๆ ได้อีกเช่นกัน เทคนิคการผ่อนคลาย การทำสมาธิ โยคะ การออกกำลังกาย และการรักษาทางเลือกอื่นๆ อาจเป็นส่วนหนึ่งของแผนการรักษา โรควิตกกังวล โรคซึมเศร้า หรือการใช้สารเสพติดอื่นๆ รวมทั้งโรคประจำตัว อาจกระตุ้นให้เกิด GAD ได้เช่นกัน โดยหาก GAD มีสาเหตุจากสิ่งเหล่านี้ อาจจะต้องได้รับการรักษามาจากต้นเหตุที่เหมาะสม

การรับมือกับ GAD

ลองทำสิ่งเหล่านี้เมื่อผู้ป่วยรู้สึกกังวลหรือเครียด:

เมื่อมีเวลาว่างควร ฝึกโยคะ ฟังเพลง นั่งสมาธิ นวด โดยสิ่งเหล่านี้จะช่วยให้สมองปรอดโปร่ง
รับประทานอาหารที่สมดุล อย่าอดอาหาร
งดแอลกอฮอล์และคาเฟอีนซึ่งอาจทำให้วิตกกังวลมากขึ้นและทำให้เกิดอาการตื่นตระหนก
นอนหลับให้เพียงพอ เมื่อเครียด ร่างกายต้องการการนอนหลับและพักผ่อนเพิ่มเติม
ออกกำลังกายทุกวัน
ฝึกลมหายใจเข้าออกอย่างช้า ๆ
ยอมรับว่าเราไม่สามารถควบคุมทุกอย่างได้ พิจารณาความเครียดว่า: สิ่งเหล่านั้นแย่อย่างที่คิดหรือไม่ และมีเรื่องดีอะไรบ้างที่ได้จากเรื่องที่กำลังกังวล
คิดบวก
ใช้เวลาว่างโดยการเป็นอาสาสมัคร เพื่อที่จะได้โฟก้สไปที่สิ่งอื่น ๆ
เขียนบันทึกเมื่อคุณรู้สึกเครียดหรือวิตกกังวล และมองหารูปแบบ ว่าอะไรคือสาเหตุและตัวกระตุ้น
พูดคุยกับแพทย์หรือนักบำบัดเพื่อขอความช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญ