การทำกิ๊ฟต์ -Gamete intrafallopian transfer (GIFT)

21.11.2567

การทำกิ๊ฟต์คืออะไร

การทำกิ๊ฟต์ คือเทคโนโลยีที่ช่วยให้มีบุตร โดยการเคลื่อนย้ายเซลล์สืบพันธุ์เข้าไปในท่อนำไข่ เทคนิคที่เซลล์สืบพันธุ์เพศชาย และเพศหญิงที่จำเป็นในการเริ่มต้นการสร้างตัวอ่อนของมนุษย์ถูกฉีดเข้าไปในท่อนำไข่ของเพศหญิงเพื่อการปฏิสนธิ เทคนิคนี้เป็นหนึ่งในวิธีการที่แพทย์ใช้เพื่อเอาชนะภาวะมีบุตรยาก การที่คู่สมรสไม่สามารถให้กำเนิดบุตรได้ด้วยตนเอง หรือหลายคนที่อยากทำกิ๊ฟลูกแฝด เซลล์สืบพันธุ์ ในเพศชายคือสเปิร์ม และในเพศหญิงคือไข่ หลังจากที่สเปิร์มปฏิสนธิกับไข่ในท่อนำไข่ ไข่จะฝังตัวในมดลูก (มดลูก) ซึ่งเป็นอวัยวะกลวงที่อาศัย และหล่อเลี้ยงตัวอ่อนในระหว่างการพัฒนา คำว่า “intrafallopian” หมายถึง “ภายในท่อนำไข่” (“Intra” เป็นภาษาละติน แปลว่า “ภายใน” หรือ “ข้างใน”) ดังนั้นในเทคนิค GIFT การปฏิสนธิเกิดขึ้นภายในร่างกายของสตรี ในทางตรงกันข้าม ในเทคนิคการปฏิสนธินอกร่างกาย (IVF) ไข่จะได้รับการปฏิสนธินอกร่างกายคำว่า “แกมมีท” มาจากภาษากรีก “แกมมีท” (ภรรยา) และ “แกมมีน” (แต่งงาน) ภาวะมีบุตรยากแก้ไขอย่างไร อ่านต่อที่นี่ การทำกิฟต์เหมาะสำหรับใคร การทำกิฟต์เป็นเพียงตัวเลือกถ้าคุณมีท่อนำไข่อย่างน้อย 1 อัน และไม่ประสบความสำเร็จในการรักษาอื่น ๆ มันช่วยถ้าคุณมีอาการต่อไปนี้:

ภาวะมีบุตรยากไม่ได้อธิบาย
ปัญหาการตกไข่
เยื่อบุมดลุกเจริญผิดที่
ปัญหาปากมดลูก

ทำกิฟต์ ก็เป็นทางเลือกที่ดีเช่นกันหากคู่ของคุณมีจำนวนอสุจิน้อย (แต่หากจำนวนอสุจิของเขาต่ำมาก การฉีดสเปิร์มในเซลล์ (ICSI) เป็นวิธีการรักษาที่ดีกว่า) คู่รักบางคู่มีเหตุผลทางศาสนา หรือส่วนตัวในการเลือกการทำกิฟต์ เนื่องจากการปฏิสนธิเกิดขึ้นในร่างกายของคุณไม่ใช่ในห้องปฏิบัติการ

วิธีทำกิฟต์ทำงานอย่างไร

ขั้นตอนแรกของการทำกิฟต์ นั้นคล้ายกับการทำเด็กหลอดแก้ว:

การกระตุ้นรังไข่ ใช้ยาเพื่อปลูกไข่ที่โตเต็มที่หลายใบ และเพื่อป้องกันไม่ให้ร่างกายปล่อยไข่เร็วเกินไป ขณะใช้ยาเหล่านี้ คุณต้องไปพบแพทย์ หรือคลินิกทุก ๆ สองถึงสามวันเพื่อตรวจเลือด และอัลตราซาวนด์ เพื่อให้เธอสามารถตรวจสอบการพัฒนาของถุงไข่ ซึ่งเป็นถุงน้ำที่ไข่เติบโตเต็มที่
รวบรวมไข่ เมื่อไข่พร้อมสำหรับการดึงออกมา แพทย์ของคุณจะฉีดยาชา และสอดโพรบอัลตราซาวนด์ผ่านช่องคลอดเพื่อตรวจรังไข่และถุงไข่ จากนั้นสอดเข็มบาง ๆ เข้าไปในผนังช่องคลอดเพื่อเอาไข่ออกจากถุง มักจะดึงไข่ 8 ถึง 15 ฟอง

เรื่องน่ารู้เกี่ยวกับการปฎิสนธิและการตั้งครรภ์ คืออะไร อ่านต่อที่นี่ ขั้นตอนต่อไปจะแตกต่างจากการทำเด็กหลอดแก้ว:

การปฏิสนธิ ไม่กี่นาทีหลังจากการดึงไข่ นักเอ็มบริโอ (นักวิทยาศาสตร์ที่เชี่ยวชาญด้านไข่ สเปิร์ม และเอ็มบริโอ) จะผสมไข่ของคุณกับสเปิร์มของคู่ของคุณ และใส่ส่วนผสมลงในหลอดยาวบางที่เรียกว่าสายสวน
การผ่าตัด ต่อไป แพทย์จะทำการผ่าตัดผ่านกล้อง ซึ่งเป็นการผ่าตัดเล็ก ๆ ที่มีกล้องจุลทรรศน์แบบบางที่มีแสง และแผลเล็ก ๆ ในระหว่างขั้นตอนนี้ แพทย์จะใส่ไข่ และอสุจิที่รวมกันจากสายสวนเข้าไปในท่อนำไข่ผ่านทางช่องท้องเล็กน้อย โดยปกติจะมีการวางไข่สามหรือสี่ฟองไว้ในท่อนำไข่ – จำนวนที่ที่ใส่ขึ้นอยู่กับอายุของผู้หญิง และปัจจัยอื่น ๆ บางครั้งผู้หญิงอาจเจ็บเล็กน้อยหลังการส่องกล้อง ไข่ที่ปฏิสนธิพิเศษสามารถแช่แข็ง และใช้ในภายหลังได้หากการรักษาไม่ประสบความสำเร็จ
การปลูกถ่ายที่ประสบความสำเร็จ หากสเปิร์มของคู่ของคุณผสมพันธุ์กับไข่ตัวใดตัวหนึ่ง ไข่จะกลายเป็นตัวอ่อนที่ฝังตัวในมดลูก และเติบโตเป็นทารก หากมีการย้ายไข่มากกว่าหนึ่งฟอง โอกาสตั้งครรภ์ของคุณจะสูงขึ้น แต่ความเสี่ยงที่จะมีลูกแฝด แฝดสาม หรือมากกว่านั้นก็เช่นกัน
การทดสอบการตั้งครรภ์ คุณทำการทดสอบการตั้งครรภ์ประมาณสองสัปดาห์หลังการผ่าตัด

อ่านเรื่องราวที่น่าสนใจเกี่ยวกับ: อสุจิได้ที่นี่

การทำกิฟต์ใช้เวลานานเท่าไหร่

ใช้เวลา 4 ถึง 6 สัปดาห์ในการทำกิฟต์ คุณต้องรอให้ไข่สุกก่อน จากนั้นคุณ และคู่ของคุณใช้เวลาประมาณครึ่งวันที่คลินิกหรือคลินิกของแพทย์ นำไข่และสเปิร์มของคุณไปเก็บ และย้ายไปยังท่อนำไข่ การส่องกล้องเป็นการผ่าตัดเล็ก คุณจึงสามารถกลับบ้านได้ในวันเดียวกัน อัตราความสำเร็จของการทำกิฟต์ ผลลัพธ์ของการทำกิฟต์ แตกต่างกันอย่างมาก ขึ้นอยู่กับสาเหตุของแต่ละคู่ การมีบุตรยากและอายุของคู่สมรส ผู้หญิงที่อายุน้อยกว่ามักจะมีไข่ที่แข็งแรงกว่า และมีอัตราความสำเร็จสูงกว่า หลังจากการทำกิฟต์ อัตราการตั้งครรภ์เฉลี่ยอยู่ที่ประมาณ:

37 เปอร์เซ็นสำหรับผู้หญิงที่อายุ 38 ปีและต่ำกว่านั้น
24 เปอร์เว็นสำหรับผู้หญิงที่อายุ 39 ปีและมากกว่านั้น

เปอร์เซ็นต์ของวัฏจักรของการทำกิฟต์ที่นำไปสู่การเกิด (หมายถึงทารกอย่างน้อยหนึ่งคนเกิด) มีความคล้ายคลึงกับอัตราความสำเร็จของการทำเด็กหลอดแก้ว – ประมาณ 22 เปอร์เซ็นต์ Gamete intrafallopian transfer

อะไรคือข้อดีของการทำกิฟต์

ความคิดที่เป็นธรรมชาติ การปฏิสนธิเกิดขึ้นในท่อนำไข่มากกว่าในห้องปฏิบัติการ สิ่งนี้อาจดึงดูดใจคุณ หากคุณต้องการให้ลูกน้อยของคุณมีพัฒนาการตามธรรมชาติมากที่สุด หรือถ้าคุณมีความเชื่อทางศาสนาที่ต่อต้านการปฏิสนธินอกร่างกาย อย่างไรก็ตาม ไม่มีเหตุผลทางการแพทย์ว่าทำไมการปฏิสนธิตามธรรมชาติจึงดีกว่าการช่วยปฏิสนธิ
ไม่มีการเชื่อมโยงกับมะเร็ง การศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้ไม่ได้แสดงความสัมพันธ์ระหว่างยาที่ทำให้เจริญพันธุ์ที่กระตุ้นการตกไข่กับมะเร็ง (การศึกษาในช่วงต้นชี้ให้เห็นว่าการได้รับยาเพื่อการเจริญพันธุ์อาจนำไปสู่ความเสี่ยงที่สูงขึ้นของมะเร็งรังไข่หรือมะเร็งอื่น ๆ ของระบบสืบพันธุ์เพศหญิง)

อะไรคือข้อเสียของการทำกิฟต์

ค่าใช้จ่ายและใช้เวลานาน การทำกิฟต์ต้องใช้ห้องปฏิบัติการ ยา และการผ่าตัดที่มีราคาแพง การติดตามการตอบสนองของคุณต่อยารักษาภาวะเจริญพันธุ์ยังต้องใช้เวลามาก โดยต้องไปพบแพทย์เพื่อตรวจเลือด และอัลตราซาวนด์บ่อยครั้ง
ต้องผ่าตัด การย้ายไข่ และสเปิร์มไปยังท่อนำไข่ต้องได้รับการผ่าตัดแบบมีบาดแผล ซึ่งแตกต่างจากการทำเด็กหลอดแก้ว
อัตราทวีคูณ เนื่องจากมักจะวางไข่มากกว่าหนึ่งฟองไว้ในท่อนำไข่ คุณจึงมีแนวโน้มที่จะมีลูกแฝดห รือมากกว่านั้น การศึกษาขนาดใหญ่ของวงจรของการทำกิฟต์ พบว่าหากมีการย้ายไข่สามหรือสี่ฟอง อัตราการตั้งครรภ์ของแฝดหรือแฝดสามจะอยู่ที่เกือบ 22 เปอร์เซ็นต์ (อัตราการตั้งครรภ์แฝดโดยไม่มีการรักษาภาวะเจริญพันธุ์น้อยกว่า 1 เปอร์เซ็นต์) แม้ว่าคู่รักหลายคู่จะถือว่านี่เป็นพร แต่การมีลูกแฝดจะเพิ่มความเสี่ยงของการแท้งบุตร และภาวะแทรกซ้อนอื่น ๆ
ความเสี่ยงต่อสุขภาพอื่นๆ เช่นเดียวกับการทำเด็กหลอดแก้ว คุณมีความเสี่ยงสูงในการตั้งครรภ์นอกมดลูกหรือการพัฒนากลุ่มอาการกระตุ้นรังไข่มากเกินไป (OHSS) เนื่องจากการทานยารักษาภาวะเจริญพันธุ์ที่ทำให้ถุงไข่หลาย ๆ อันโตเต็มที่
อาจไม่ได้ผล การรักษาอาจถูกยกเลิกได้หากคุณกำลังประสบกับกลุ่มอาการกระตุ้นรังไข่มากเกินไป OHSS หรือมีถุงไข่พัฒนาไม่เพียงพอ